Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

do zapinania

См. также в других словарях:

  • dziurka — ż III, CMs. dziurkarce; lm D. dziurkarek 1. «mała dziura» Dziurka w pończosze. Dziurki po molach, od moli. Zrobić, wyżłobić dziurkę w czym. ◊ Mieć czegoś po dziurki w nosie «mieć już dość czegoś; mieć za dużo czegoś» 2. «niewielki otwór mający… …   Słownik języka polskiego

  • guziczek — m III, D. guziczekczka, N. guziczekczkiem; lm M. guziczekczki 1. «mały guzik do zapinania» Bluzka zapinana na guziczki. 2. «mały guzik przycisk» Guziczki harmonii, telefonu …   Słownik języka polskiego

  • guzik — m III, D. a, N. guzikkiem; lm M. i 1. «przedmiot najczęściej w kształcie krążka, służący do zapinania, łączenia jednej części (zwykle ubrania) z drugą, mającą odpowiednią dziurkę lub pętelkę; używany również do ozdoby ubrania» Odpiąć, zapiąć… …   Słownik języka polskiego

  • haftka — ż III, CMs. haftkatce; lm D. haftkatek «druciana zapinka, składająca się z haczyka (konika) i uszka, używana do zapinania różnych części garderoby; także samo uszko tej zapinki» Zapiąć haftkę przy kołnierzu. Zapiąć spódnicę na haftkę. ‹niem.› …   Słownik języka polskiego

  • kamasz — m II, D. a; lm M. e, D. y ( ów) zwykle w lm «dawne męskie obuwie wciągane, bez zapinania, z gumowymi wstawkami z boku i krótką cholewką; dziś regionalnie: męskie obuwie sznurowane z cholewką do kostek» Sznurowane kamasze. Ciepłe, wygodne kamasze …   Słownik języka polskiego

  • pętelka — ż III, CMs. pętelkalce; lm D. pętelkalek «uszko z nitki, tasiemki, sznurka służące do zapinania odzieży na guzik lub do przywiązywania, zawieszania czegoś; także element ściegu dziewiarskiego, tkackiego» Pętelki z włóczki. Zapiąć kurtkę na… …   Słownik języka polskiego

  • zapięcie — n I 1. rzecz. od zapiąć. 2. lm D. zapięcieęć «urządzenie do zapinania czegoś; miejsce spinania czegoś» Kryte zapięcie. Zapięcie pod szyję. Zapięcie walizki …   Słownik języka polskiego

  • zapinać — ndk I, zapinaćam, zapinaćasz, zapinaćają, zapinaćaj, zapinaćał, zapinaćany forma ndk czas. zapiąć (p.) zapinać się 1. forma ndk czas. zapiąć się. 2. «mieć jakieś zapięcie, być przystosowanym do jakiegoś zapinania» Kurtka zapinała się na kilka… …   Słownik języka polskiego

  • zapinka — ż III, CMs. zapinkance; lm D. zapinkanek «przedmiot, np. rodzaj broszki, klamry, przeznaczony do zapinania, spinania czegoś; spinka, zapięcie» Zapinki do włosów …   Słownik języka polskiego

  • zatrzask — m III, D. u, N. zatrzaskkiem; lm M. i 1. «rodzaj guzika, zwykle metalowego, składającego się z dwóch części (jednej z wgłębieniem, drugiej z odpowiednią wypukłością) wchodzących jedna w drugą; służy do zapinania bluzek, rękawiczek, pokrowców… …   Słownik języka polskiego

  • guzik — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. a {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} mały, okrągły przedmiot (zwykle z plastiku lub metalu) przyszywany do ubrań i bielizny, służący do zapinania, przymocowywania czegoś lub dla …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»